به طور کلی برای پیشبرد اهداف کسب و کارها از طریق بازاریابی عصبی دو روش اصلی وجود دارد که هر یک از آن‌ها معایب و مزایای خاص خود را دارند.

بازاریابی عصبی به دو روش fMRI (مخفف functional magnetic resonance imaging) که در زبان فارسی با عبارت تصویرسازی تشدید مغناطیسی کارکردی ترجمه شده است و EEG که همان الکتروانسفالوگرافی است، انجام می‌شود.

روش fMRI ، روشی موثر اما بسیار گران

در روش fMRI  از یک آهنربای بسیار قوی برای ارزیابی جریان خون مغز در واکنش به محرک‌های صوتی و تصویری استفاده می‌شود. این روش به بازاریاب‌ها دسترسی عمیق‌تری را به مراکز لذت مغز فراهم می‌کند و از این طریق کسب و کارها می‌توانند ارزیابی دقیق‌تری درباره عملکرد خود داشته باشند.

معایب استفاده از این روش هزینه بالای آن و سختی انجام آن است. دستگاه‌هایی که در این روش بازاریابی انجام می‌گیرند تا ساعتی هزار دلار برای کسب و کارها هزینه دارند و استفاده از آن‌ها برای بسیاری ممکن نیست.

روش EEG، راهی آسان‌تر برای دستیابی به بازاریابی عصبی

در مقابل روش EEG بسیار ارزان‌تر از روش قبلی است. در این روش از یک کلاه الکتریکی که به پوست سر افراد متصل می‌شود استفاده می‌کنند تا ارزیابی‌های لازم را انجام دهند.

با استفاده از این کلاه سیگنال‌های الکتریکی که توسط مغز تولید می‌شود را دریافت می‌کنند و این اطلاعات به محققان اجازه می‌دهد تا احساسات غریزی مثل خشم، هیجان، غم و شادی را مورد بررسی قرار دهند.

هرچند نقطه ضعف این روش این است که دیگر محققان مثل روش اف ام ای آر به بخش‌های عمیق‌تر مغز که مربوط به لذت است دسترسی ندارند و ارزیابی‌ها به اندازه روش اول عمیق و دقیق نخواهد بود.

بازاریابی عصبی تنها نزدیک به یک دهه است که مورد استفاده قرار می‌گیرد و حوزه بسیار جدیدی به حساب می‌آید. در چند سال اخیر با وجود انتقادها و شبهاتی که درباره این روش وجود دارد، شرکت‌های زیادی از آن برای طراحی محصولات خود، شکل بسته‌بندی محصولات و کمپین‌های تبلیغاتی مختلف استفاده کرده‌اند.